Het slapen van je newborn leek goed te gaan, totdat de kraamhulp wegging. Je zit met je handen in je haar, want je krijgt geen grip op het gedrag van je newborn. Wat nu?

Ik heb goed nieuws voor je. Je bent niet de enige ouder die worstelt met stress tijdens de babyperiode. Toen de kraamhulp er was ging alles goed. Je hebt iemand in huis die er verstand van heeft en waar je op terug kunt vallen.

Totdat de kraamhulp weggaat. Dan begint het pas echt. Je newborn blijft maar huilen en je krijgt hem/haar niet stil. Je twijfelt of je de goede dingen doet. Want al die twijfels en vragen geven discussie tussen jullie als ouders. Jij denkt dat je het juiste doet, je partner ook.

Hoe het ook is: het lukt jullie niet helemaal om de juiste antwoorden te vinden.

Je hart breekt in duizend stukjes, als je ziet dat je newborn weer niet slaapt. Zoveel compassie voel je voor je kind.

Alleen zelf kun je niet meer. De batterij is leeg.

Ik snap het. Het is niet niks, een baby. Veel ouders voelen zich onvoorbereid, overvallen overweldigd. Je wordt overvallen door goede adviezen. Van je schoonmoeder. Je moeder. Tantes. Ooms. En je raakt de draad helemaal kwijt.

Je wordt er gek van: want wat is nu waar?

Je probeert van alles maar in the end heb je net zo weinig geslapen als de nacht ervoor. Je ziet elk uur voorbij komen op je wekker en het huilen staat je nader dan het lachen. Dan herken je jezelf misschien ook hierin:

🔴 Als jouw baby huilt weet je niet meer wat er aan de hand is.

🔴 Je verlangt soms mega terug naar de periode met meer vrije tijd.

🔴 Het slapen loopt dramatisch en de wallen hangen inmiddels op je knieën

🔴 Je vraagt je continue af hoeveel voeding je je baby moet geven.

🔴 Je slaapt slecht en dat heeft invloed op je dagelijks functioneren.

🔴 Gekibbel tussen jou en je partner is geen uitzondering meer, je relatie staat onder druk hierdoor.